روز هفتم آبان ماه 82، روزنامه كيهان پيشنهاد كرد ادامه همكاري با شركت توتال فرانسه در پروژه هاي نفتي ايران، به كاهش فشار بر بانوان محجبه فرانسوي مشروط شود. اين روزنامه براي توجيه پيشنهاد خود نوشت: »چطور است پاريس همواره از تيرگي روابط ايران و آمريكا و ساير كشورهاي اروپايي به نحوي فرصت طلبانه استفاده كرده و شركت هاي نفتي خود را جايگزين ساير كشورهاي خارجي در بخش نفت ايران كرده است اما حتي يك بار جمهوري اسلامي ايران براي دادن "امتياز نفتي" به فرانسه، از اين موقعيت به نفع كاهش محدوديت مسلمانان فرانسوي بهره نگرفته است؟«.
نويسنده مقاله كيهان در ادامه، نگراني اصلي خود را اينگونه بيان كرده بود: »اخيراً دادگاه اداري شهر ليون فرانسه، تقاضاي بازگشت به كار نجات بن عبدالله زن 33 ساله كارمند بخش كنترل شركت حمل و نقل شهري كه به علت رعايت حجاب اخراج شده بود را نپذيرفت« .
تحليل روزنامه كيهان نشان مي داد اصولگرايان نيز به اين باور رسيده اند كه »تيرگي روابطايران با آمريكا و برخي كشورهاي اروپايي موجب سوءاستفاده كشورهاي ديگر شده و آنها از همين فرصت براي "امتيازگيري" از ايران استفاده مي كنند.«
نكته ديگر در تحليل اصولگرايانه - به قرائت دوره حاكميت خاتمي- آن بود كه اگر قرار بر امتيازگيري و امتيازدهي است ما هم بايد به دنبال فرصت يابي باشيم تا از »امتيازخواهي فرصت طلبانه فرانسه« به نفع مسلمانان ساير كشورها استفاده كنيم؛ البته در اين مقاله هيچ اشاره اي به تلاش براي بهره گيري از فرصت موجود براي »امتيازگيري به نفع مسلمانان ايران« به چشم نمي خورد!
اكنون با گذشت حدود 6 سال از آن روزها، دولت چين مشغول سركوب اعتراضات در يكي از ايالت هاي آن كشور است كه حاصل آن، سركوب و قتل عده اي از انسان هاي بي گناه از جمله تعدادي از مسلمانان چين مي باشد.درست هم زمان با سركوب مسلمانان چين، دولت فرصت طلب آن كشور به دنبال بهره مند شدن از امتيازات نفتي در ايران است.
اين وضعيت را مي توان در قالب مقاله هفتم آبان ماه 82 كيهان به صورت زير تشريح كرد: »دولت چين از تيرگي روابط ايران با فرانسه و برخي كشورهاي ديگر اروپايي استفاده كرده و شركت هاي نفتي خود را جايگزين ساير كشورهاي خارجي در بخش نفت ايران مي كند اما جمهوري اسلامي ايران براي دادن امتياز نفتي به چين، از اين موقعيت به نفع كاهش فشار بر مسلمانان چيني بهره نمي گيرد.«
از نكات خواندني و شايد تصادفي در اين ميان آن است كه سوژه اصلي در مقاله آبان ماه 82 كيهان، فعاليت شركت توتال در پروژه هاي نفتي ايران بود و امروز هم زمان با كشتار مسلمانان چين به دست دولت ضدديني آن كشور، مقامات نفتي ايران اعلام مي كنند: »شركت توتال فرانسه در صورت توافق با CNPC چين مي تواند در بخش پايين دستي فاز 11 پارس جنوبي و حتي با افزايش سهم خود در بخش بالادستي با شركت چيني همكاري كند«. *
البته مي توان حدس زد كه در اين ميان هيچ چيز تغييري نخواهد كرد و قاعدتا چيني ها كه قادربه اجراي مستقل پروژه هاي بزرگ نفتي نيستند ناچار خواهند بود پشتيباني فني پروژه را به شركت توتال بسپارند و به اين طريق، هم خودشان به نوايي برسند و هم مشكل سياسي شركت توتال كه با محدوديت هايي از طرف دولت فرانسه مواجه است را به اين طريق حل كند كه شركت فرانسوي به جاي ايران ، با چيني ها قرارداد ببندد!
اگر از اين نكته بگذريم از يك موضوع نمي توان غافل شد. اين موضوع، سكوت تاسف بار رسانه هاي مدعي اصولگرايي در برابر كشتار مسلمانان چين و از آن بدتر، تمكين آنها در برابر توسعه همكاري هاي اقتصادي با چين و اعلام خبر آن، دقيقا هم زمان با افزايش سركوب مسلمانان چيني است. راستي كسي حق ندارد از مقايسه دو موضع اصولگرايان در سال هاي 82 و 88 به اين نتيجه برسد كه دلسوزي هاي ظاهري براي مسلمانان فرانسه، تنها با هدف ايجاد فرصت اقتصادي براي چيني هاي كم مشتري و فرصت طلب بوده است؟
پي نويس:
*خبرگزاري فارس 15 تيرماه 88 به نقل از مديرعامل شركت ملي نفت ايران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر